MIDDENMEER - Caroline de Vries en Elda van Langerak besloten de handen ineen te slaan en zetten zich samen in voor een fietsproject waarin ze nieuwkomers leren fietsen. De redactie zocht ze op en vroeg ze over het ontstaan en de noodzaak van dit prachtige project.
Door: Sandra Ooms
Caroline (55, Welzijnsconsulent bij Wonen Plus welzijn): “We hebben binnen de organisatie van Wonen Plus Welzijn De Factorie, dit een werkleerbedrijf. Mensen uit Schagen en Holllands Kroon kunnen een werk-leertraject volgen. Hieraan zit het project ‘fietsen met nieuwkomers’ gekoppeld. In Schagen wordt dit al langer gedaan, maar in Hollands Kroon is dit nieuw. We draaien op dit moment met de eerste groep van vijf personen een pilot met een beroepskracht en diverse vrijwilligers. De lessen zijn één keer per week en starten op de locatie Het Boetje van Present, waarmee Wonen Plus Welzijn samenwerkt. We komen daar samen, drinken een kopje koffie in het naaiatelier en beginnen met de theorielessen, deze zijn net zo belangrijk als het fietsen zelf. Je moet je tenslotte veilig kunnen bewegen in het verkeer. Na de theorieles gaan we samen lekker naar buiten om de fietslessen te geven op de plaats achter Het Boetje, maar ook in de veilige pleintjes rondom de locatie, op een parkeerterrein van een nabijgelegen school bijvoorbeeld. De fietsen komen via De Factorie in Schagen, want daar is ook een fiets-werkplaats. Ze stellen kleine damesfietsen beschikbaar en een loopfiets. Aanmeldingen krijgen we via de gemeente maar ook via Elda kwamen er aanvragen binnen voor de fietslessen. Elda zet zich met een groep dames in voor vluchtelingen.”
De koffieclub werd steeds groter
Elda van Langerak (52) beaamt dit. “Onze deelnemers komen uit Iritrea, Syrië, Congo en Somalië. Deze dames komen allemaal via via bij ons terecht. Je begint met een dame uit één gezin die enthousiast is en via haar kom je weer bij de volgende familie terecht. Zo bouw je een netwerk. Binnen mijn netwerk ontstond er initieel een koffieclub met deze dames, één keer per maand kwamen we samen in Middenmeer. Op deze laagdrempelige manier leerden ze een beetje Nederlands. Want ook de dames onderling hadden verschillende nationaliteiten. Hierdoor was Nederlands direct de taal waarin we – vaak met handen en voeten – spraken. De koffieclub werd steeds groter en uit gesprekken bleek dat veel vrouwen de behoefte hebben om te leren fietsen. Want fietsen betekent zelfstandigheid, zelf de kinderen naar school brengen en zelf je boodschappen doen. Zelf een speelafspraakje maken met een moeder van een ander kind of een paar woorden wisselen met de juf van school. Het geeft plezier en vrijheid in het leven van deze vrouwen. Zo voorkomen we een isolement, als hun man naar het werk is en de kinderen naar school zijn. Daarom heb ik geïnformeerd bij de gemeente of dit mogelijk was. We kwamen met elkaar in contact en legden ons beider netwerken naast elkaar. Het was meteen duidelijk dat ik dit graag samen met Caroline op wilde pakken. We hebben er - binnen deze pilot van tien lessen – twee lessen opzitten. Maar er staan nog genoeg vrouwen op de wachtlijst.“
Elsa doet mee “omdat het nodig is”, zegt ze volhardend: “Vrijwilligerswerk is niet alleen maar iets wat je doet voor een ander. Je kunt meedenken en gepaste hulp bieden. Als je na enige tijd resultaat ziet geeft dat ontzettend veel voldoening. Vroeger hielp ik al vluchtelingen via de kerk met het aanleren van de taal of het helpen aan spullen, dus ik heb er al wat ervaring mee.
Niet afhankelijk zijn
Blanche Taki (52) is aangeschoven. Ze is een deelnemer van de pilot en één van de vijf gelukkigen die vandaag aan een fietsles begint. Blanche: “ Ik was altijd bang om te fietsen. Nog steeds ben ik wel bang, om te vallen bijvoorbeeld. Een paar jaar geleden had ik drie lessen in Schagen gevolgd, maar toen kwam corona dus het fietsen stopte voor mij. Ik ben erg blij dat ik hier nu, dichtbij huis, aan mee kan doen. Dit is voor mij een nieuwe kans om het fietsen te leren. Het gaat wel goed. De eerste les durfde ik alleen maar te lopen naast een fiets en een klein stukje op de loopfiets. Ik vind het moeilijk, omdat ik bang ben om te falen. Bij het fietsen moet je recht voor je uitkijken, ik kijk naar beneden, omdat ik alles onder controle wil houden. Maar het komt wel goed. Ik wil dit ontzettend graag. Als ik nu ergens heen wil moet ik de bus nemen en de bus is erg duur. Ik wil zelf ergens heen kunnen en nergens afhankelijk van zijn.”
Dappere vrouwen
Elda herkent dit: “Dit stukje angst zie je in het begin bij elke deelnemer wel. Fietsen hebben ze natuurlijk nooit meegekregen vanuit hun cultuur. Het is typisch Nederlands. Het is ook spannend voor ze, maar het is fijn dat ze tien lessen aangeboden krijgen, zodat alles in hele kleine stapjes gedaan kan worden. Lopen met de fiets aan de hand is al een uitdaging. Vervolgens gaan ze zitten op een loopfiets en zetten ze zich af. Langzaamaan krijgen ze het fietsen onder controle. Ik heb gemerkt dat we er, ondanks de taalbarrières en angsten, altijd uitkomen. Als er vertrouwen is, over en weer, dan zit het goed. Dit zijn dappere vrouwen, er is in hun verleden al heel wat gebeurd. Ze hebben een enorme wilskracht, waar wij Nederlanders nog wel wat van kunnen leren. Ik ben daar enorm van onder de indruk. Dit geeft onderling natuurlijk veel verbinding.
Als het een succes is komt er wellicht een vervolgcursus. Gezien de huidige wachtlijst is dat wel wenselijk. Nu al hebben we zoveel aanvragen van vrouwen in Middenmeer, de verwachting is dat er in de dorpen rondom Middenmeer ook veel behoefte is voor deze lessen. Het zijn niet alleen de fietslessen die veel vrouwen vrijheid geeft, even belangrijk is het maken van contacten. Zodat ze een fijn, sociaal netwerk op kunnen bouwen.”
Caroline sluit af met het delen van een mooi moment: “Onlangs hadden we een topdag! Een deelnemer sprong tijdens les twee ontzettend dapper op een fiets en het ging boven verwachting goed. Zij hoeft nu alleen nog maar ervaring op te doen en verder met het oefenen van de theorielessen, voordat ze de weg op kan. Die heeft het gewoon in zich, daar kan ik ontzettend van genieten!”
Vrijwilligers gevraagd
Wonen Plus Welzijn zoekt vrijwilligers voor nieuw op te zetten fietslessen, ook in de andere regio’s binnen Hollands Kroon maar ook voor andere diensten van WPW (zie ook de website). Caroline: “Pas op het einde van de cursus leren de deelnemers echt zelfstandig te fietsen. Om het evenwicht te behouden kunnen deze dames wel wat handjes gebruiken! Zowel mannelijke als vrouwelijke vrijwilligers zijn welkom. Mocht je een kleine dames of meisjesfiets over hebben dan houden wij ons aanbevolen.”
Omdat het een pilot betreft zijn de fietslessen nu nog kosteloos.
Aanmelden of verdere informatie via Caroline de Vries 06 25513804 of c.devries@wonenpluswelzijn.nl
